Την περασμένη Τετάρτη, 26/03, ήθελα να πάρω μέρος στο 1ο adidas open run του 2014. Δυστυχώς, μία ίωση με καθήλωσε στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή, μου πέρασε από το μυαλό να κατέβω στον αγώνα ακόμα και με την ίωση. Ευτυχώς, πριν το κάνω, το έψαξα λίγο για να δω αν πρέπει.
Όλα τα άρθρα που διάβασα τις τελευταίες μέρες σχετικά με το θέμα, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα:
Αν τα συμπτώματα είναι πάνω από το λαιμό, για παράδειγμα ρινίτιδα, συνάχι, τότε μπορούμε να τρέξουμε και να γυμναστούμε ελαφρά χωρίς κίνδυνο.
Αν τα συμπτώματα της ίωσης ή του κρυώματος είναι κάτω από το λαιμό, δηλαδή πόνοι στο σώμα, βρογχίτιδα, τότε δεν πρέπει με κανένα τρόπο να τρέχουμε ή να γυμναζόμαστε γενικά. Δεν τρέχουμε επίσης και σε περιπτώσεις που έχουμε ιγμορίτιδα, διότι μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία. Επίσης αν η θερμοκρασία του σώματός μας είναι πάνω από 37,2 βαθμούς Κελσίου δεν πρέπει να τρέχουμε. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ρίξουμε τον πυρετό με το να ιδρώνουμε με την άσκηση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γιατροί συνιστούν να επανέλθουμε στο τρέξιμο μετά από 2-3 ημέρες από την στιγμή που υποχωρήσουν τα συμπτώματα. Και η επάνοδος πρέπει να γίνει σταδιακά. Ξεκινάμε σταδιακά την προπόνησή μας και επανερχόμαστε σε πλήρη ένταση μετά από μία εβδομάδα.